O Νίκος Γεωργόπουλος σκιαγραφεί τα προβλήματα της Swansea μετά το κακό πρώτο μισό της χρονιάς της,
Η ιστορία της Swansea αποτελεί μία από τις ομορφότερες που έχει γνωρίσει το αγγλικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια. Μία ουαλική ομάδα που μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να κερδίσει πάρα πολλούς φίλους ανεβαίνοντας συνεχώς κατηγορίες και παραμένοντας πλέον για αρκετά συναπτά έτη στην κορυφαία κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ένα επίτευγμα, το οποίο βασίστηκε σε στέρεες βάσεις και διαπνεόταν από μία ιδέα. Την ανάγκη για καλό ποδόσφαιρο. Και όλες οι επιλογές γύρω από το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας αποσκοπούσαν στο να εξυπηρετηθεί αυτή η ιδέα.
Ο Roberto Martinez και ο Paulo Souza έχτισαν τα θεμέλια στα δύσβατα μονοπάτια της τρίτης τη τάξει κατηγορίας τότε και έπειτα ήρθε ο Brendan Rodgers να απογειώσει το ποδόσφαιρο της Swansea και μαζί και το ποδοσφαιρικό όνομα της ομάδας με την άνοδο στην Premier League. Η πρώτη χρονιά ήταν εξαιρετική. Ο Rodgers έφυγε, ο Laudrup ήρθε αλλά η Swansea έμεινε ανταγωνιστική γράφοντας παράλληλα ένα ακόμη σπουδαίο επεισόδιο στην ιστορία της με την κατάκτηση του League Cup το 2013 εξασφαλίζοντας παράλληλα και την συμμετοχή της στα κύπελλα Ευρώπης. Ο Laudrup αποχώρησε το Φεβρουάριο του 2014 και έκτοτε άρχισε ένας πολύ δύσβατος δρόμος για τους Ουαλούς. Ο Garry Monk αποδείχτηκε ανέτοιμος για ένα δύσκολο έργο, το οποίο είχε παρουσιαστεί γιατί η Swansea είχε αρχίσει να κινδυνεύει.
Την περυσινή σεζόν, η πρόσληψη του Francesco Guidolin έσωσε την παρτίδα σχετικά εύκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς στο τέλος. Ο Ιταλός κέρδισε τη θέση ώστε να συνεχίσει φέτος ωστόσο η Swanseaστήριξε ελαττωματικά το πρότζεκτ της. Και αυτό είναι που πληρώνει τώρα πολύ ακριβά. Η ομάδα εδώ και πολλούς μήνες χρειάζεται ενίσχυση. Σημαντική ενίσχυση. Αντ΄ αυτού το καλοκαίρι αποδυναμώθηκε και άλλο. Ο Ashley Williams αποχώρησε ωστόσο κανείς δεν έπρεπε να «πέσει από τα σύννεφα» διότι αφενός ήταν ένα σενάριο που αποφεύχθηκε επί πολλές μετεγγραφικές περιόδους προηγουμένως και από την άλλη δεν είχε πολλά περισσότερα ακόμη να προσφέρει στην ομάδα, γιατί ήταν ο αρχηγός της στα σπουδαιότερα ποδοσφαιρικά έτη του συλλόγου. Η απουσία του εμφανής και κανείς από τους τωρινούς αμυντικούς (Fernandez, Amat, Vaan Der Hoorn) δεν έχει καλύψει την απουσία του στο ελάχιστο. Ο Andre Ayew, πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας πέρυσι αποχώρησε επίσης και ενώ μπήκαν στα ταμεία 20.000.000 λίρες οι φίλοι της ομάδας ακόμη νοσταλγούν τον ίδιο ή έστω μια καλύτερη διάδοχη κατάσταση.
Πέραν των αποχωρήσεων, οι επενδύσεις που έγιναν δεν ήταν εκείνες που θα στήριζαν ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα έτοιμο να κερδίσει τις εντυπώσεις ξανά παίζοντας καλό ποδόσφαιρο όπως μας έχει συνηθίσει. Ο Borja Baston ήταν η ακριβότερη προσθήκη σε μία προσπάθεια να καλυφθεί έστω καθυστερημένα το κενό του Wilfried Bony που αποχώρησε τον Ιανουάριο του 2015. Ούτε αυτός έχει καταφέρει να σβήσει την ανάμνηση του Ιβοριανού πρώην αρχισκόρερ της ομάδας. Κάπως έτσι διακρίνονται αμέσως τρανταχτά αγωνιστικά κενά. Κενά, τα οποία όσο καλά και να λειτουργούσε η ομάδα δεν θα ήταν εύκολο πάντα να παραμείνουν κεκαλυμμένα. Αλλά ειδικά όταν η ομάδα δεν λειτουργεί καλά αυτά τα κενά είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανή.
Και δεν πρέπει να γελιέται κάποιος διότι τίποτα πραγματικά δεν πάει καλά στη Swansea αυτή τη στιγμή. Ίσως ήρθε η ώρα, ο Hew Jenkins, ο ισχυρός άνδρας των «Κύκνων» να αποδεχτεί πως πήρε λάθος απόφαση με την πρόσληψη του Bob Bradley. Ίσως ήρθε η ώρα να αποδεχτεί πως για την εικόνα της ομάδας φέτος πριν αναλάβει ο Αμερικάνος, δεν έφταιγε τόσο ο Guidolin αλλά το ότι η ομάδα δεν είχε τα υλικά να αντεπεξέλθει και πλήρωσε το μάρμαρο η πλέον εύκολη υπόδειξη του δάκτυλου πολλών αν όχι των περισσοτέρων. Ο Bradley έως τώρα μοιάζει «λίγος» να διαχειριστεί την ισχυρή κρίση που κλονίζει το σύλλογο πόσο μάλλον να αναστρέψει το κλίμα. Με τρεις νίκες σε 16 παιχνίδια πολλά πράγματα γίνονται λάθος. Και όταν δέχεσαι τρία τέρματα από τη Middlesbrough, δηλαδή την ομάδα με τα λιγότερα γκολ και σουτ εντός εστίας σε όλο το πρωτάθλημα πέρα από το γεγονός πως πλέον είναι άμεσος αντίπαλος σου για την παραμονή, η ομάδα νοσεί βαριά.
Κατάρα για την Swansea η δυσκολία πλέον του πρωταθλήματος αλλά παράλληλα και ευχή διότι οι αποστάσεις δεν είναι πάντα τόσο μεγάλες όσο φαντάζουν εκ πρώτης επιπόλαιης όψεως. Για να διεκδικήσουν όμως αυτή την ελπίδα τους οι «Κύκνοι» χρήζουν άμεσα βελτίωσης. Βελτίωσης αγωνιστικής αλλά και ενίσχυσης κατά τη μετεγγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Δεν μπορεί κάποιος να πει με βεβαιότητα αν ο Bradley θα είναι εκείνος που μπορεί να ηγηθεί μίας αγωνιστικής αναγέννησης διότι μέχρι τώρα σίγουρα δεν έχει δείξει ικανός. Με βεβαιότητα όμως κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως αν δεν αλλάξουν άμεσα πράγματα θα μιλάμε για μία αναστροφή του λαικού παραμυθιού, δηλαδή για τους «Κύκνους που έγιναν ασχημόπαπα»!!
