Έφτασε η ώρα του αποχωρισμού

Ο Ηλίας Λιβάνιος γράφει για τα πεπραγμένα της Arsenal τη φετινή χρονιά, την παρουσία και το μέλλον του Arsene Wenger αλλά και την ενίσχυση που έχει ανάγκη η ομάδα.

Η Arsenal κάθε καλοκαίρι ξεκινάει με προοπτικές και ελπίδες για κάτι καλό και καταφέρνει πριν καν μπει στην τελική ευθεία να έχει χάσει κάθε στόχο της.

Τα τελευταία χρόνια η ομάδα έχει κατέβει επίπεδο, έχει πάψει να διεκδικεί το πρωτάθλημα μέχρι τέλους και στην Ευρώπη έχει εξίσου συγκεκριμένο ταβάνι. Ο Arsene Wenger που έχει προσφέρει και την ψυχή του στον σύλλογο δείχνει πλέον να έχει φθαρεί, να μην μπορεί να προσφέρει κάτι καινούργιο.

Η ομάδα του Αλσατού τεχνικού  μετά από την βαριά ήττα από την Bayern Munich, έχασε και τον στόχο της Ευρώπης που της είχε απομείνει. Πιο ανησυχητικό από το σκορ ωστόσο είναι ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα-αποκλεισμός. Οι «Κανονιέρηδες» έδειξαν ανέτοιμοι για ακόμη μια φορά στην φάση των «16» του Champions League κάτι που είναι αδικαιολόγητο για το μπάτζετ που διαθέτουν.

Πέρα όμως από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση η ομάδα έχει καταφέρει να έχει βρεθεί εκτός της διεκδίκησης του τίτλου στο πρωτάθλημα, σε μία ακόμη διοργάνωση που έδειξε ανέτοιμη σε κρίσιμο ματς, αυτό ενάντια στην Chelsea. Πάντως Premier League είναι και πολλά μπορεί να ανατραπούν αλλά αυτή η Arsenal μοιάζει αδύνατο να ανατρέψει το -10. Αν συνεχίσει έτσι δηλαδή δεν θα πρέπει να κοιτάει την κορυφή, αλλά προς τα πίσω μιας και είναι μόλις στο +1 από την Liverpool που βρίσκεται στην 5η θέση και στο +2 από την 6η Manchester United. Το τελευταίο που θα ήθελαν οι «Κανονιέρηδες» θα ήταν να βρεθούν εκτός Champions League.

Ίσως βέβαια το να μην κατάφερναν να συμμετάσχουν σε ομίλους του Champions League μετά από 20 χρόνια να έδινε την ευκαιρία στην ομάδα να προχωρήσει πιο εύκολα σε ολικό λίφτινγκ. Εξάλλου το να κάνει η ομάδα κάθε χρόνο απλώς φιλική συμμετοχή στην συγκεκριμένη διοργάνωση δεν προσθέτει κάτι στο κύρος της, παρά μόνο στα πλουσιοπάροχα ταμεία του συλλόγου.  Επιπροσθέτως αν η ομάδα απουσίαζε για μια χρονιά από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις θα μπορούσε να παρουσιαστεί πιο έτοιμη για την διεκδίκηση του τίτλου στο πρωτάθλημα. Απόδειξη σε αυτό είναι η Chelsea, η οποία φέτος δεν έχει υποχρεώσεις στην Ευρώπη και παρουσιάζεται πιο ξεκούραστη από τις άλλες ομάδες.

Το κεφάλαιο Wenger 

Ιδιαίτερος ντόρος έχει γίνει, δικαίως, για το αν θα πρέπει ή όχι να παραμείνει στην ομάδα ο Wenger. Η αλήθεια είναι πως το πιο εύκολο για να γίνουν ριζικές αλλαγές σε μια ομάδα είναι να αλλάξει τον προπονητή της. Στην περίπτωση της Arsenal πάντως αυτό μόνο εύκολο δεν είναι μιας και ο προπονητής της είναι η σημαία του συλλόγου και η λέξη Arsenal είναι ταυτόσημη του Αλσατού τεχνικού. Το να φύγει ο Wenger δεν είναι μια εύκολη απόφαση και σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται πως η ομάδα θα ξεκολλήσει από την σιγουριά κάθε χρόνο του να μπαίνει στους χρυσοφόρους ομίλους και αυτό να είναι αρκετό. Κοινώς μια ομάδα σαν την Arsenal δεν μπορεί να έχει κάθε χρόνο ως ταβάνι αυτό αλλά θα πρέπει να διεκδικεί και βαριά τρόπαια μέχρι τέλους. Δεν αρκεί στους φιλάθλους της ομάδας το να κατακτάει η ομάδα τους ανά δύο χρόνια το FA CUP και σίγουρα δεν αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου. Πάντως τα τελευταία χρόνια ο Wenger είναι αυτός που έχει και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης μιας και αρνείται προκλητικά να ξοδέψει χρήματα. Και εάν παλαιότερα υπήρχε το οικονομικό βάρος του γηπέδου, πλέον κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εξάλλου το γεγονός ότι στην μεταγραφική περίοδο του Γενάρη πήρε ποδοσφαιριστή από την 5η κατηγορία της Αγγλίας μόνο καλά δεν ήχησε στα αυτιά των ανθρώπων της ομάδας. Πόσο μάλλον από την στιγμή που δεν είναι κοινό μυστικό πως η ομάδα έχει σημαντικά κενά σε θέσεις. Έτσι αποκτώντας έναν παίκτη με περιορισμένες δυνατότητες και χωρίς καμία ουσιαστική προοπτική ενίσχυσης στην πρώτη ομάδα δείχνει ότι κάπου το έχει χάσει το παιχνίδι. Το να βρίσκεται σε μια ομάδα από το 1996 που είναι στο τοπ επίπεδο εξάλλου χωρίς κανένα διάλειμμα είναι λογικό να τον έχει φθείρει και να επηρεάζει τις αποφάσεις του. Οπότε το προτιμότερο θα ήταν να μην ανανεώσει ο Γάλλος τεχνικός.

Από κει και πέρα γίνεται ιδιαίτερος λόγος και για το ποιος θα τον αντικαταστήσει. Οι ελκυστικότερες περιπτώσεις που ταιριάζουν και με την ομάδα ίσως να ήταν οι Jardim, Tuchel. Ο Πορτογάλος τεχνικός που έφυγε από την Ελλάδα ως αποτυχημένος έχει καταφέρει μέσα σε μια τριετία να κάνει πράγματα και θαύματα στην Monaco. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός ότι φέτος έχει την καλύτερη επίθεση στην Ευρώπη και διεκδικεί με αξιώσεις το πρωτάθλημα στην Γαλλία. Οπότε δεν πρόκειται και να αλλοιώσει και τον τρόπο με τον οποίο παίζει η ομάδα. Τα ίδια διαπιστευτήρια ισχύουν και για τον Tuchel, ο οποίος έχει δημιουργήσει ένα εξίσου επιθετικό σύνολο, την Dortmund, δουλεύοντας αρκετά μάλιστα με νεαρούς παίκτες. Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι και αυτή του Eddie Howe, ο οποίος διανύει (συνολικά) την 8η χρονιά του στην Bournemouth, δείγμα του ότι μπορεί να στεριώσει σε μια ομάδα και να γίνει ο νέος Wenger. Περιπτώσεις όπως αυτή του Benitez πάντως μόνο να βλάψουν θα μπορούσαν την ομάδα και καλό θα ήταν να μην προτιμηθεί ο Ισπανός. Κοινώς η ομάδα θέλει νέους προπονητές που έχουν δείξει την αξία τους και θα έχουν την όρεξη να αλλάξουν ριζικά την ομάδα.

Το κεφάλαιο παίκτες

Το γεγονός ότι η ομάδα δεν αποδίδει στο μέγιστο των δυνατοτήτων της δεν οφείλεται μόνο στον Wenger αλλά και στους ίδιους τους παίκτες της. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι η περίπτωση του Ozil. O Γερμανός επιθετικός στα τελευταία 9 παιχνίδια είναι ανύπαρκτος, μιας και έχει προσφέρει μόλις μια ασίστ. Στον αγώνα ενάντια στην Bayern Munich ήταν για ακόμη μια φορά άφαντος. Παρότι το συμβόλαιο του λήγει το καλοκαίρι του 2018 δεν θα ήταν κακή ιδέα να τεθεί θέμα πώλησης του. Δεν τίθεται σε καμία περίπτωση θέμα για το πόσο ποιοτικός είναι, αλλά δείχνει σαν να μην περνάει καλά. Γενικότερα διασωθέντες της φετινής χρονιάς θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι: Sanchez, Mustafi, Chamberlain, Coquelin, Walcott, Iwobi ενώ το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στα χαφ. Τα 30.000.000 λίρες που δαπανήθηκαν για τον Xhaka όχι μόνο δεν έχουν αποσβεστεί, αλλά ο Ελβετός εξελίσσεται και σε αρνητικό πρωταγωνιστή. Πολλές φορές δείχνει ότι δρα τελείως αψυχολόγητα, κάτι που πιστοποιούν και οι δυο απευθείας αποβολές του. Γενικότερα πάντως θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στο ρόστερ το καλοκαίρι και να δαπανηθούν επιτέλους χρήματα από τα ταμεία της ομάδας. Όσον αφορά τους παίκτες που μένουν ελεύθεροι αυτοί είναι οι Cazorla, Sanogo που πολύ δύσκολα θα συνεχίσουν στην ομάδα.

Ενίσχυση επειγόντως

Το ταμείο για την ομάδα του Λονδίνου δεν είναι…μείον οπότε θα πρέπει να γίνουν ορισμένες ποιοτικές και αναγκαίες προσθήκες στο έμψυχο δυναμικό του συλλόγου. Προτεραιότητα για τους διοικούντες της ομάδας θα πρέπει να αποτελέσουν οι θέσεις του κεντρικού χαφ και του κεντρικού επιθετικού με τον Xhaka να απογοητεύει. Παίκτες σαν τον Elneny είναι καλοί για ροτέισον και όχι για βασικές λύσεις ομάδας που διεκδικεί Champions League και Premier League. Κοινώς η ομάδα θα πρέπει μετά από χρόνια να έχει έναν παίκτη τοπ επιπέδου στην μεσαία της γραμμή, όπως ήταν ο Fabregas για αρκετά χρόνια. Ενίσχυση χρειάζεται και στην άμυνα με την επιλογή του Gabriel να δημιουργεί περισσότερο φόβο παρά ασφάλεια στην ομάδα. Ο 26χρονος στόπερ δεν είναι σε καμία περίπτωση παίκτης αυτού του επιπέδου. Όσον αφορά την θέση του σέντερ φορ η ομάδα θα πρέπει να δαπανήσει αρκετά χρήματα και να πάρει έναν παίκτη από το υψηλότερο επίπεδο. Η ελκυστικότερη περίπτωση αυτήν την στιγμή μοιάζει ο Lacazette. Ο 25χρονος Γάλλος επιθετικός της Lyon έχοντας ξεπεράσει την κακή περσινή χρονιά φέτος είναι τρομακτικά καλός έχοντας ήδη 23 γκολ σε 27 αγώνες. Θυμίζουμε εξάλλου πως το περασμένο καλοκαίρι είχε τεθεί θέμα πώλησης του στην Arsenal. Εναλλακτικά η ομάδα θα ήθελε και ενίσχυση στην θέση του αριστερού μπακ, με τον Monreal να έχει φτάσει το ταβάνι του και τον Gibbs να μην πείθει πως μπορεί να καθιερωθεί. Σχετικά με το εάν η ομάδα θα έπρεπε να ενισχυθεί με γηγενείς παίκτες, κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα αναγκαίο. Χαρακτηριστικό είναι πως η Chelsea που είναι και το αδιαφιλονίκητο φαβορί για το πρωτάθλημα έχει μόλις έναν Άγγλο παίκτη στην εντεκάδα της, τον Cahill. Αντίστοιχα οι Gunners έχουν ως βασικό μόνο τον Walcott.

Συνοψίζοντας η φετινή χρονιά ίσως να είναι και η τελευταία του Wenger στην Arsenal. Έφτασε τον σύλλογο στο να είναι μια από τις κορυφαίες της Ευρώπης, το όνομα του έγινε ταυτόσημο της ομάδας, ωστόσο πρέπει να έρθει ένα φρέσκο πρόσωπο, στο οποίο θα πρέπει να δοθεί χρόνος και χρήμα για να απογειώσει ξανά τους «Gunners». Η ώρα του αποχαιρετισμού με την σημαία της ομάδας μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά συνάμα είναι και επιτακτική.